=Pineapple.


Hi! Just quick post to show you my latest miniature fruit.
Miniature pineapple handmade from polymer clay in 1:12 scale. Something for bad ,gray day like today. It was so hard to do,oh I did it first time,but i like effect. I must change leaves ,they look like made from paper. This is miniature scene with this yummy fruit.Just playing with some miniatures made some days ago: mini cutting board and knife.

Dzień mamy szary wietrzny ,ale na poprawę humoru mam coś specjalnego. A mianowicie miniaturowego ananasa. Robiłam go po raz pierwszy i jak to bywa na początku nie obyło się bez pomyłek,ale ostateczny efekt jest fajny. Następny owoc będzie miał mniej ,,papierowe'' liście.
Pobawiłam się trochę ostatnio zrobionymi maleństwami i ułożyłam mini scenkę. Deska do krojenia,nóż i soczysty ananas. Ot cała scenka. :)

 Urlop od miniaturek dobiegł końca. Mamy środek lata, a budki z lodami kuszą z każdego rogu ulicy.No nie ma co ,kocham lody. Mogłabym jeść 5 porcji dziennie. Ale tylko takie w tradycyjnym wafelku,słodkim i chrupiącym.Wafelek to takie pocieszenie na koniec kiedy pochłoniemy już słodką gałkę. Moja miłość do lodów sprawiła ,że nie mogło zabraknąć ich w miniaturze.
Zapraszam na letni tutorial/D.I.Y dotyczący właśnie wafelków. Już od dawna borykałam się z problemem jak uzyskać odpowiedni wzorek Końcówki od zapałek nie dawały pożądanego efektu. Okazało się, że narzędzie miałam pod nosem. Skalpel,który chyba każdy miniaturzysta powinien mieć. To on ma idealny wzorek!!


Hi. Today i have for you summer tutorial/D.I.Y. for ice-cream cones. I love ice-creams. I've just found great way to have realistic pattern on our cone. Scalpel is the best tool. Tutorial is very easy ,so i left  photos showing work step by step.

Bałtyk to morze nasze,polskie. Surowe a zarazem urocze. To morze ,gdzie fale w jednej sekundzie z głębokiej zieleni  przechodzą w odcień zimnej stali. To wiatr smagający twarz i rozwiane kosmyki włosów. Ciepłe promienie rozpieszczające skórę. Piasek sypki,biały; zupełnie jak mąka.Piękne,lecz trochę niedoceniane. Morze , nad które powracam każdego lata odkąd skończyłam roczek. i nigdy nie przestane go kochać.


Morskie fantazje zostawiłam jednak w Białogórze i wróciłam do domu. Miło jest wracać. Podczas wyjazdu doświadczyłam samej kwintesencji relaksu. Były to wakacje od wszystkiego co znane. Kompletna odmiana od dotychczasowej  codzienności. Wakacje od ruchu miasta, własnej pościeli,pokoju,autobusów.Tak naprawdę od wszystkiego. Mentalnie także : na trzy tygodnie zapomniałam ,co to stres,irytacja,pęd miasta. Mało tego dawną codzienność,wydarzenia,szkołę,miasto postrzegałam jako coś co zdarzyło się dawno temu, lub tez wcale nie dotyczyło mnie. Cudowne. To z pewnością najwyższa forma relaksu jakiej doświadczyłam.
Jedyną rzeczą od jakiej nie mogłam się uwolnić były miniaturki!!! Mają w sobie to coś. Coś czego nie da się ot tak zostawić w domu i wyjechać na wakacje. Fizycznie zostały,ale myśli ciągle powracały w ich stronę.
I tak 3 tygodnie minęły. W moim odczuciu zlewając się w jedną całość. Czas nie podzielony na godziny i pory to coś pięknego.

Białogóra to malutka wioska ,niegdyś rybacka z malowniczą okolicą. Ścieżka nad morze biegnie przez wiekowy las sosnowy ,gdzie gdzieniegdzie mieszany. A jego różnorodność zachwyca. Piękne poszycie  z puchatymi mchami,krzaczkami jagód,paprociami. Liczne pagórki,zagłębienia, magiczne polanki. Zawiłe ścieżki ,piaszczyste skarpy z norami lisów, sękate korzenie przecinające drogę. Magia. Takim widokiem można upajać się przez dobrą chwilę zanim nie dotrze się nad sam brzeg. Plaża jest cudownie  szeroka, z białym piaskiem. Mnóstwo przestrzeni.Przestrzeń. To coś co w niej uwielbiam. Niczym nie ograniczona.
Teraz czas na kilka kadrów z ostatnich dni. Zostawiam was z urywkami mojego życia. Zdjęcia robiłam moja kochana mama ,niektóre są też moje. :)



















 No to co?,do następnego razu :)

Lato <3 ale jakie: bardzo ciepło, lecz nie jest to zaduch jaki panuje czasem przed burzą. Szczery gorąc grzejący ciało do szpiku kości. Jest cudownie. Wciągu dnia złociste promienienie naszej troskliwej gwiazdy, wieczorem podmuchy wiaterka. Jeżdżę na rowerze na pola oglądać zachody słońca. Niczym nie zmącony kolisty horyzont zazłocone na brzegach chmury i piękne naturalne światło. No i oczywiście ja sama na skleconej z postarzałych desek ławce. Marzenia i relaks.